Page 31 - WipassnaCheewid
P. 31
เมื่อจิตก าลังร้องไห้ในเวลาเดียวกันนั้นจิตจะหัวเราะไม่ได้หรือจิตก าลัง
หัวเราะอยู่ในเวลาเดียวกัน จิตนั้นจะร้องไห้ไม่ได้ มันคนละวาระจิตกัน
จะเกิดขึ้นพร้อมๆ กันไม่ได้ จิตกับวัตถุจึงเหมือนกันฉันใดก็ฉันนั้น
๒. เวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน (Contemplation of
Feelings) คือ การพิจารณาถึงสิ่งที่พอใจ สิ่งที่ไม่พอใจทั้งสิ่งที่สุขและทุกข์
ให้รู้ทันปัจจุบัน
นั่งสมาธิ ๕ นาที อาจไม่เกิดเวทนา แต่ถ้านั่งนานๆ ๓๐ นาทีหรือ
๑ ชั่วโมงจะเกิดเวทนาขึ้น เช่น ปวดก้นกบ ปวดเอว ปวดหัวเข่า ปวดก้านคอ
ปวดศีรษะ เป็นต้น
จะท าอย่างไร? ท่านให้เอาจิตจากหน้าท้องมาสัมผัสที่เกิดเวทนา
แล้วภาวนาตามอาการของเวทนา เช่น “ปวดหัวเข่า” ให้เอาจิตจากหน้าท้อง
มาสัมผัสที่หัวเข่าแล้วภาวนา “ปวดหนอ” ภาวนาตลอดเวลาจนกว่าความปวด
จะหายไป
ความปวดเกิดขึ้น เรารู้
ความปวดยังมีอยู่ เรารู้
ความปวดหายไปแล้ว เรารู้
เช่นนี้ เรามีสติรู้ “เวทนาในเวทนา” ซึ่งตรงกับภาษาบาลีว่า
“เวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน” (จิตคิดอะไรให้ก าหนดอย่างนั้นว่าคิดหนอๆ
จนความคิดหยุดคิด)
เมื่อความปวดหายไปแล้ว ให้น าจิตไปสัมผัสหน้าท้องแล้วภาวนา
“พอง - หนอ” “ยุบ - หนอ” ต่อไปใหม่
พระอาจารย์วีระนนท์ วีรนนฺโท ๑๗
