Page 9 - WipassnaCheewid

พระอัญญาโกณฑัญญะที่มีจุดยืนตั้งมั่นดีแล้ว ก็ก าหนดรู้สภาวะตามที่เกิดขึ้นได้

ได้รู้และได้เห็นอย่างแจ่มแจ้ง พิจารณาจนเกิดปัญญา สามารถยกฐานะตนเอง

เป็นพระอริยบุคคลได้โดยง่าย

ท าไมถึงต้องมีองค์ภาวนา เพราะองค์ภาวนามีความส าคัญ
เป็นอย่างมากต่อการปฏิบัติ อุปมาเหมือนดั่งเรือที่แล่นอยู่ในแม่น้ าเจ้าพระยา

แต่ถ้ามีเฉพาะเรือแต่ไม่มีคนขับ เรือก็ไม่สามารถที่จะแล่นไปถึงจุดหมาย

ปลายทางได้ สติที่ก าหนดองค์ภาวนาก็เปรียบเสมือนคบจับหางเสือ หรือ
เหมือนกับรถที่จ าเป็นจะต้องมีคนขับที่รู้จักทาง รู้จักวิธีขับรถให้เดินทางไปถึง

เส้นชัยให้ได้ แต่ถ้าไม่มีคนขับจับพวงมาลัยที่เข้าใจที่เก่ง ก็ไม่สามารถที่จะไปถึง

เส้นชัยได้เลย รถหรือเรือก็จะออกนอกเส้นทางหรือเดินทางไปได้ไม่ไกลก็จะ
เกิดปัญหาขึ้นภายหลัง การปฏิบัติที่จะให้ได้ผลดีร้อยเปอร์เซ็นต์นั้น ผู้ปฏิบัติ

จะต้องมีวิริยะ มีสติ มีสมาธิ มีความอดทนและมีปัญญารู้เท่าทันตามความ

เป็นจริง ที่เรียกว่า รู้อริยสัจ ๔ รู้ตามความเป็นจริงในปัจจุบันอารมณ์นั้นๆ

๕. การก าหนดจิตขึ้นสู่วิปัสสนา เมื่อจิตตั้งมั่นแล้ว จะต้อง

ก าหนดภาวนาตามฐานที่กระทบ เช่น (เมื่อสภาวะอารมณ์มีการเปลี่ยนแปลง

ไป สติรู้เท่าทันอยู่ตามอาการนั้นตลอดเวลา ที่เรียกกันว่า ยกจิตขึ้นสู่วิปัสสนา

อันเป็นสภาวะหนึ่งของจิตที่มีสติรู้เท่าทันต่อการเปลี่ยนแปลงของจิตและ
อารมณ์ที่มากระทบ ที่ปรุงแต่ง ที่ปล่อยวางที่ว่างเปล่า ที่เกิดความสุขสงบสงัด

อันมีปิติ ความอิ่มเอิบและความวางเฉยของจิตในอารมณ์ปัจจุบัน พอสติรู้ตาม
ตลอดทั่วพร้อมอาการดังกล่าวเหล่านี้ ที่เรียกว่า ยกสภาวะอารมณ์ของจิตขึ้นสู่

วิปัสสนาอันเป็นขั้นปรมัตสภาวะ ที่ไม่มีการปรุงแต่งเป็นปรมัตจิตเพียวๆ ของผู้

ปฏิบัติที่เข้าสู่วิปัสสนาอย่างแท้จริง)