Page 101 - ThammaThuanKrasae

ฌานและนิวรณ์
ไม่ฟุ้งซ่าน เพราะถูกควบคุมด้วยกองลมปราณเกี่ยวกับการวางคาบลมให้

สงบนิ่ง สุขก็จะปรากฏ เมื่อสุขปรากฏแล้ว จิตก็จะเสวยอารมณ์สุข

เวทนาด้วยการใช้สติระลึกอยู่กับอารมณ์ ส่วนสัมปชัญญะก็จะท า

ความรู้สึกเป็น “เวทนา” อยู่กับการวางคาบลมให้สงบระงับด้วยกอง

ลมปราณ ช่วยกันรักษาอารมณ์สุขเวทนามิให้ดับไป

สุขเหล่านั้นย่อมปรากฏ เมื่อรู้ความที่จิตมีอารมณ์เดียว และไม่

ฟุ้งซ่านคือกายิกสุขและเจตสิกสุข

การเสวยทาง “กายิกสุข” เป็นความส าราญทางกาย เป็นความ

ส าราญที่เกิดจากการสัมผัสนี้เป็น “กายิกสุข” คือท าให้กายน้ าชุ่มชื้น

เอิบอาบซาบซ่านเย็นสบายทั่วกาย

ส่วนการเสวยทาง “เจตสิกสุข” เป็นความส าราญทางใจที่เกิด

จากเจโตสัมผัสนี้เป็นสุขเวทนา ซึ่งเป็นความส าราญ เกิดจากเจโตสัมผัส

(กระแสสัมปชัญญะที่ไปสัมผัสจิต) นี้เป็นเจตสิกสุข

“เหมือนกอดอกบัวที่เกิดในน้ า เจริญในน้ า ยังไม่พ้นน้ า จมอยู่ใน

น้ า น้ าเลี้ยงไว้อันน้ าเย็นหล่อเลี้ยง เอิบอาบ ซึมซาบไปแต่ยอดและ

รากเหง้า ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกอดอกบัวที่น้ าเย็น หมายถึง

ความสุขที่เกิดขึ้นจากเจโตสัมผัสจะไม่ถูกต้อง”

๗๗