Page 89 - ThammaThuanKrasae

ฌานและนิวรณ์
ปรากฏแห่งสมถนิมิต ๑ ความเป็นธรรมอย่างเดียวในความปรากฏแห่ง

ลักษณะของความเสื่อม ๑ ความเป็นธรรมอย่างเดียวในความปรากฏแห่ง

นิโรธ) ได้ความพอกพูนอุเบกขาเป็นท่ามกลางแห่งปฐมฌาน หมายถึง

การได้อุเบกขาเพิ่มขึ้นจากการวางคาบลมของการท ากายสังขารให้ระงับ

การหน่วงอัปปนาสมาธิ มีลักษณะแห่งท่ามกลาง ๓ ประการ คือ

๑. จิตหมดจดวางเฉยอยู่ หมายถึงจิตที่ปราศจากนิวรณ์และวาง

อุเบกขาควบคุมอยู่กับคาบลม

๒. จิตด าเนินไปสู่สมถะวางเฉยอยู่ หมายถึงจิตจะมุ่งเข้าสู่ความ

สงบอย่างรวดเร็ว จากการได้สมถนิมิต และการวางเฉยอุเบกขา

๓. จิตมีความปรากฏในความเป็นธรรมอย่างเดียววางเฉยอยู่

หมายถึง จิตใจ อัปปนาสมาธิที่วางอุเบกขาอยู่ได้ความร่าเริงเป็นที่สุด

แห่งปฐมฌาน มีลักษณะที่สุด ๔ ประการ

๓.๑ ความร่าเริงด้วยอรรถว่า ธรรมทั้งหลายที่เกิดใน

ปฐมฌานนั้น ไม่ล่วงเกินกัน หมายถึง การก าหนดธรรมแต่ละขั้นไปไม่

ก้าวก่ายกัน ล่วงเกินกัน

๓.๒ ความร่าเริงด้วยอรรถว่า อินทรีย์ทั้งหลายมีกิจเป็นอัน

เดียวกัน หมายถึง สัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา มีกิจคือการกระท าใน

การงานร่วมกันเป็นกิจการงานอันเดียวกัน

๓.๓ ความร่าเริงด้วยอรรถว่า น าไปซึ่งความเพียรสมควรแก่

ความที่ธรรมทั้งหลายไม่ล่วงเกินกัน และอินทรีย์ทั้งหลายมีกิจอันเดียวกัน

๖๕