Page 108 - ThammaThuanKrasae

ฌานและนิวรณ์
๒. เมื่อก าหนดอยู่ว่า ความที่จิตอารมณ์เดียว และไม่

ฟุ้งซ่าน ด้วยความสามารถในการก าหนดลมหายใจออกสั้นเข้าสั้น ปีติ

ย่อมเกิดขึ้นโดยใช้เคล็ดวิธีในแบบฝึกหัดที่ ๒

๓. เมื่อก าหนดรู้ชัดแล้วว่าจิตมีอารมณ์เดียวไม่ ฟุ้งซ่าน ใน

การก าหนดเป็นผู้รู้แจ้งในกองลมทั้งปวง หายใจออก หายใจเข้า ปีติย่อม

เกิด “โอกันตาปีติ” คือ ความส าเร็จที่ท าให้เกิดปฏิภาคนิมิตของกองลม

๔. เมื่อก าหนดเห็นลมชัดอยู่ว่า จิตมีอารมณ์เดียว ไม่

ฟุ้งซ่านด้วยความสามารถในการก าหนดกองลมทั้งปวง หรือการท ากาย

สังขารให้สงบระงับด้วยการหายใจออกยาว เข้ายาว ปีติย่อมเกิดขึ้น

(ขณิกาปีติ)

๕. เมื่อก าหนดพิจารณาอยู่ว่าจิตมีอารมณ์เดียวไม่ฟุ้งซ่าน

ด้วยความสามารถในการก าหนด เป็นผู้รู้ในกองลมทั้งปวง หรือ การท า

กาย สังขารให้สงบระงับด้วยการหายใจออกยาว เข้ายาว ปีติย่อมเกิดขึ้น

(ขณิกาปีติ)

๖. เมื่อก าหนดอธิษฐานจิต ด้วยอ านาจของการก าหนด

ลมหายใจ ๔ แบบ คือแบบที่ ๑ ถึงแบบที่ ๔ ด้วยการทรงอยู่ในอารมณ์

ต่างๆ ได้ส าเร็จปีติย่อมเกิดขึ้นได้

๗. เมื่อก าหนดน้อมใจไปด้วยศรัทธา ด้วย อ านาจของการ

ก าหนดลมหายใจ ๔ แบบ ปีติย่อมเกิดได้ด้วยการน้อมใจเชื่อในการ

กระท า

๘๔