Page 46 - WipassnaCheewid

๑. เมื่อเธอมีหน้าที่ในการอุปสมบทแก่กุลบุตร เธอก็ไม่มีความรู้ ไม่มี

ความสามารถจะแนะน ากุลบุตรให้รู้แจ้งในอธิศีล รู้แจ้งในอธิสมาธิ ให้รู้แจ้งใน

อธิปัญญา กุลบุตรคนต่อๆ ไปก็ไม่รู้แจ้งในอธิศีล ในอธิสมาธิ และในอธิปัญญา
เช่นเดียวกับเธอ

นี่คือ ภัยพิบัติ เกิดแก่ศาสนาของเรา ตถาคต ในประการที่ ๑

๒. เมื่อเพื่อนบรรพชิตขอร้องให้เธอแนะน าในการปฏิบัติวิปัสสนา
สมาธิ เธอก็ไม่มีความรู้ที่จะให้นิสัยแก่เขาให้ตรงตามหลักวิชาของวิปัสสนา

สมาธิ

นี่คือ ภัยพิบัติ เกิดแก่ศาสนาของเรา ตถาคต ในประการที่ ๒

๓. เมื่อเธอไม่รู้แจ้ง ในอธิศีล ในอธิสมาธิ ในอธิปัญญาแล้ว เธอย่อม

แสดงธรรมอย่างผิด แต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันผิด เพราะภาษิตของเราจ านวนมากนั้น

กล่าวไว้ลึกซึ้งเป็นโลกุตตรธรรมและสูญญตาธรรม ซึ่งผู้รู้แจ้งในอธิศีล อธิสมาธิ
ผู้รู้แจ้งในอธิปัญญา จึงจะสามารถรู้ธรรมะอันลึกซึ้งได้

นี่คือ ภัยพิบัติ เกิดแก่ศาสนาของเรา ตถาคต ในประการที่ ๓

๔. เมื่อเธอไม่รู้แจ้งในอธิศีล ไม่รู้แจ้งในอธิสมาธิ ไม่รู้แจ้งในอธิปัญญา
เธอก็ไม่รู้แจ้งในภาษิตของเรา พวกเธอต่างพากันไปเอาใจใส่ในบทกวี

บทประพันธ์ของคนอื่นที่เขาได้ประพันธ์ไว้ มีพยัญชนะสละสลวย ไพเราะ

เพราะพริ้ง แล้วเธอน ามายึดถือเป็นภาษิตของเธอเพื่อน าไปแสดงธรรม
นี่คือ ภัยพิบัติ เกิดแก่ศาสนาของเรา ตถาคต ในประการที่ ๔

๕. เมื่อเธออายุพรรษามากจนเป็นพระเถระผู้ใหญ่ ก็จะเป็นพระ

เถระที่มักมาก ชอบประพฤติย่อหย่อน เป็นหัวหน้าที่ไม่ดีงาม ชอบละเมิดศีล

๓๒ วิปัสสนาชีวิต