Page 123 - ThammaThuanKrasae

กัมมัฏฐาน

ส าเร็จอุคคหนิมิต และปฏิภาคนิมิตขึ้นจตุตถฌาน ปัญจมฌานเกิดขึ้นโดย

ล าดับแลฯ จบเตโชกสิณ

๔. วาโยกสิณ

บุคคลที่มีความปรารถนาที่จะเจริญวาโยกสิณนั้น พึงเอาวาโย

กสิณนิมิตเป็นอารมณ์ การถือเอาวาโยกสิณเป็นอารมณ์ถือได้ ๒ วิธี

การถือเอาด้วยการเห็นและการถือเอาด้วยถูกต้องสัมผัส

๑. การถือเอาวาโยกสิณด้วยการเห็นนั้น มีอธิบายว่าการ

เห็นลมพัดยอดปลายไม้อ่อน ปลายไม้ไผ่ หรือแม้ลมพัดปลายผมถือเอา

เป็นอารมณ์ ชื่อว่าถือเอาวาโยกสิณด้วยการเห็น

๒. การถือเอาวาโยกสิณด้วยการถูกสัมผัสนั้น ก็คือให้

ก าหนดลมที่พัดถูกต้องกายของตน

วิธีท าวาโยกสิณ บุคคลผู้ปรารถนาจะเจริญวาโยกสิณนั้น พึงเพ่งดู

ปลายไม้อ่อน ปลายไม้ไผ่ ที่มีใบหนาทึบมิได้ห่าง ซึ่งอยู่เหนือศีรษะอันลม

พัดต้อง หรือแลดูปลายผมของบุรุษอันหนา และยาวประมาณ ๔ นิ้ว อัน

ลมพัดต้อง เมื่อเห็นลมพัดต้องปลายไม้ ปลายไผ่ปลายผม อันใดอันหนึ่งก็

พึงตั้งจิตไว้ว่าลมพัดต้องในที่นั้นๆ พึงกระท าตั้งสติบริกรรมว่า วาโย วาโย

ร้อยครั้งพันครั้ง จนกว่าจะเกิดอุคคหนิมิต และปฏิภาคนิมิต อุคคหนิมิต

วาโยธาตุเกิดขึ้นไหวๆ ปรากฏเหมือนไอข้าวมธุปายาสที่ปลงลงมาจากเตา

ใหม่ๆ และปฏิภาคนิมิตนั้นสงบลงดีแล้วและไม่หวั่นไหว ผู้เจริญนั้นจะ

๙๙