Page 73 - หลักสูตรพระวิปัสสนาจารย์
P. 73
ตลอดเวลา แต่บัดนี้ความคิดเช่นนั้นหายไปสิ้น เกิด
ความขยันขึ้นเป็นพิเศษ จนทำให้ตนเองแปลกใจว่า
เหตุใดตนจึงได้มีวิริยะมาก ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยใน
การปฏิบัติเช่นนี้และเมื่อมนสิการไม่ได้ ก็จะเข้าใจ
ตนเองผิดไป ว่าได้มรรคผลนิพพานแล้ว จึงเป็น
วิปัสสนูปกิเลส
อุปัฏฐาน ได้แก่ สติ เกิดมีสติขึ้นมาอย่างน่า
อัศจรรย์ ทำให้กำหนดได้หมดทุกสิ่งทุกอย่างที่เคย
กำหนดได้ยากหรือต้องขืนใจกำหนด มาบัดนี้
กำหนดได้อย่างคล่องแคล่วจนตนเองก็แปลกใจว่า
สติช่างดีพร้อมไปเสียทุกอย่างทุกขณะทุกอิริยาบท
กำหนดได้ทั้งนั้นเพราะสติตั้งมั่น ไม่โยกไม่คลอน ไม่
หวั่นไหวไม่เผลอ ซึ่งแต่ก่อนมาไม่เคยเป็นอย่างนี้
เลย ถ้ามนสิการไม่ดีก็จะเกิดสงสัยตนเองผิดไปว่า
ทำไมตนจึงมีสติขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
หรือว่าตนอาจพบธรรมวิเศษแล้วก็ได้
อุเบกขา ได้แก่ วิปัสสนูเปกขา เกิดความวาง
เฉยในสังขารอารมณ์ทั้งปวง ไม่ยินดียินร้ายต่อทุก
55
