Page 138 - หลักสูตรพระวิปัสสนาจารย์
P. 138
นั้นก็ถือว่าเป็นอย่างดีค่อยๆ กวาดไปอย่าง
เชื่องช้าไม่รีบร้อน
3. ว่าโดยโภชนะ ผู้มีราคะจริตชอบอาหารอัน
ละมุนละไม มีรสอร่อยสนิทหวานมัน เมื่อ
บริโภคก็ทำคำข้าวให้กลมกล่อม พอเหมาะ
พอควร ไม่เล็กเกินไปหรือโตเกินไป ชอบลิ้ม
รสแปลกๆ รับประทานไปโดยไม่รีบรอน ได้
้
อาหารดีที่ถูกปากอย่างเดียวเท่านั้น ก็มี
ความพอใจมาก
4. ว่าโดยทัศนะ ผู้มีราคะจริตเมื่อได้แลเห็นรูป
สวยงามที่เป็นการปลาบปลื้มใจ เสียง
ไพเราะ กลิ่นหอม รสดี เครื่องสัมผัส
ละเอียดอ่อนที่เป็นไปอย่างธรรมดา แม้
เพียงนิดๆ หน่อยก็เพ่งมองดูตั้งใจฟัง อย่า
สนใจเหมือนกับเกิดพิศวงงงงวยอย่างจริงๆ
จังๆ คล้ายกับว่าไม่เคยพบเห็นสิ่งเหล่านี้แม้
จะมีข้อบกพร่องอยู่บ้างก็ไม่มีการถือสาไม่
หยิบยกขึ้นมาว่าเป็นผิดหรือถูกแต่อย่างใด
120
